Osteopati 1800 lü yıllarda Amerika’da bir doktor olan Andrew Taylor Still tarafından geliştirilmiştir.Osteopati kelimesi Yunanca osteon(kemik) ve pathos(acı) kelimeleri bir araya getirilerek oluşturulmuştur.Hareket sistemi üzerine elle yapılan uygulamalar sonucunda vücudun kendi kendini düzeltmesi için zaman tanınmış,Taylor bununla ilgili;”Bul,düzelt ve yalnız bırak.” demiştir.Vücudun otoregülasyon mekanizması ile kendi kendini iyileştirmesi hedeflenmiştir.
1892 yılında Amerikan Osteopati Okulu’nu kurmuştur.Amerikan Osteopatik Tıp Kolejleri Birliği’ne göre, “Osteopatik tıp, tüm vücut sistemlerinin birbiriyle ilişkili ve iyi sağlık için birbirine bağlı olduğu felsefesine dayanan farklı bir tıbbi bakım şeklidir.” Batı dünyasında Dr Still, semptomları tedavi etmek yerine disfonksiyonun nedenini araştırırken, her hastayı bir bütün olarak tedavi eden ilk doktor olarak kabul edilir.”Osteopat, insan vücudunda ana hastalığı yöneten tüm alt mekanizmaları ve yasaları anlaması gereken bir insan mühendisidir.” A.Taylor Still.
Günümüzde Osteopatlar insanı ”Biyopsikosoyal” bir varlık olarak ele alır.Genetik faktörler,psikolojik faktörler ve çevresel faktörler bizde oluşan patolojilerde etkilidir ve hepsinin değerlendirilmesi gereklidir.Osteopatik tedavi Paryetal Osteopati(kas iskelet sistemi),Visseral Osteopati(iç organlar),KranioSacral terapi(kafatası ve kuyruk sokumu) şeklinde 3 ana tedavi prensibi ile çalışır
Osteopat ne arar? Bunun cevabı ise ”hareket kısıtlılığı” dır.Osteopat vücutta kemik,kas,sinir,organ,fasya gibi dokularda hareket kısıtlılığı arar,düzeltici uyarılar verir ve vücudun kendini iyileştirme mekanizmasını başlatmasını sağlar.
Osteopatinin Prensipleri:
- Hareket
- Sirkülasyon(dolaşım)
- Bütüncül yaklaşım
- Otoregülasyon(kendi kendini iyileştirme mekanizması)
- Strüktür(yapı) ve fonksiyon uyumu
