Son günlerde en sık duyduğum cümlelerden : ” Kendime zaman ayıramıyorum, çok yoğunum.”
Bu cümlenin altında problemden kaçınma,sabah uyanmakta güçlük,motivasyon eksikliği,yetersizlik hissi gibi bir sürü değişken yatıyor.
Acaba senin mazeretin ne? Neden sigarayı bırakamıyorsun veya neden kilo vermek isteyip spora başlayamıyorsun? Kendi ruh ve beden sağlığın için birşey yapamayacak kadar meşgulsen bu alışkanlıklarını değiştirmen gerekir.
Asıl değinmek istediğim nokta ise ritüeller. Mesela işe başlamadan 10dk önce kahveni en sevdiğin bardakta yudumluyor olma ritüeli.Bu bile kendine zaman ayırmadır. Kahveni içip günün geri kalanını planlarken fark etmediğin bu alışkanlık seni motive ediyor.
Mesela, sabah kalktığında su içme ritüeli. Vücuduna onu sevdiğini ve uyanır uyanmaz onu düşündüğünü gösteren bir ritüel. Kendini sevmeyle başlayan günden daha kaliteli ne olabilir ki?
Bizler bu kendine zaman ayırma olayını biraz abartıyoruz gibime geliyor.Çok büyük beklentiler ve aktivitelerle eşleştirmemize, çok büyük paralar dökerek vakit harcamamıza da gerek yok. “Kendim için bişey yapmak istiyorum ama vaktim yok” diye diye çalışma hayatından, kafa yorgunluğundan şikayet ediyoruz.
Aslında durumun özeti şu: “Her gün kendime zaman ayırıyorum çünkü bu bana diğer her şeye konsantre olma becerisi veriyor.” diyebilmek.
İşte bu düşünceyi hayat tarzımız haline getirebilirsek, en zahmetsiz fakat en etkili yoldan kendimize zaman ayırmış oluruz. Uzun vadede bize getirisi ise;
- Yenilenme
- Sürekli Gelişim
- Denge
- Yüksek motivasyon olmuş olur.
Küçük hedefler, günlük planlar ve alışkanlıklarımız, kendimize iyi gelmek için beden ve ruh sağlığımızı geliştirmenin bir yoludur. Geçmişi arkamızda bırakarak yeni bir güne başlayalım ve küçük programlar,küçük hedefler koyalım. Büyük hedeflere ulaşmanın hazzına varırken,bu küçük hedefçiklerden geçtiğinizi unutmayın!
