Yıllarca, biz uzmanlar olarak anne ve babalara çocukları ile kalite zaman geçirmesi gerektiğini vurguladık, içerikler hazırladık, yöntemler, aktiviteler aktardık fakat bir konuyu atladık galiba…
Özellikle kendi toplumumuzu göz önüne alarak “yaptığımın en iyisini yapayım”, “çok iyi yapayım” derken bazen bazı şeyleri abartıyor muyuz acaba? İyilik yapıp denize atmamız ondandır diye düşünüyorum.
Çocuğun hayatında anne ve babanın önemi yadsınamaz, özellikle ilk 6 yıl bakım verenler olarak aktarılan genetiğin yanında davranış ve tutumları ile model olmaktadır. Bu nedenle yapılan her davranış bir sonraki nesle de aktarılmış oluyor aslında. Bu nedenle anne ve babanın çocukla zaman geçirmesi (kaliteli veya başka bir nedenden) önemli. “Anne ve babalık yaratıcılık gerektiren bir meslek” evet bir meslek çünkü ilmek ilmek işlediğiniz bir oya gibi, suladığınız, bakım yaptığınız ve büyümesini heyecanla beklediğiniz bir çiçek gibi düşünün… İşin içinde emek var. Emek verdiğimiz şeyleri sahiplenmemiz de bundan.
Yaratıcılık kısmına gelince her çocuk özel ve biriciktir. Tıpkı biz yetişkinlerin bir zamanlar olduğu gibi (arada hatırlamak iyidir). Dolayısıyla her ne kadar belli başlı çocuk yetiştirme yöntem ve teknikleri olsa da her çocukta çalışmaz. Yaratıcı olmak burada devreye girecek anne ve baba çocuğu iyi gözlemleyecek, anlamaya çalışacak ve buna uygun kendi aile içi disiplin oluşturacak, yeteneklerine ve potansiyellerine göre oyunlar, aktiviteler yapacak.
Azı karar çoğu zarar. Çünkü her şeyin fazlası zarar, karikatürde ki gibi çocukla kalite zaman geçirmeyi yanlış anlayan bir anne veya baba çocuğunu kendinden uzaklaştırabilir, gerçek ihtiyaçlarını göremeyebilir. Sevgili anne ve babalar çocukla vakit geçirmek için oyundan yararlanabilir, çocuğun tüm ihtiyaçlarını, potansiyellerini görebilirsiniz. Çocuk oyun içinde size rehber olacaktır. Onlara kulak vermeniz yeterli…
