Affetmek, bağışlayabilmek, hoş görmektir. Affetmek söylendiği kadar kolay olmamakla birlikte bazen kişilerin hayatını derinden etkileyebilir. Burada bakmamız gereken temel mesele affetmek bizim için neyi temsil ediyor olmalıdır. Bazı kişiler Affederek kendilerinin olgunlaştığını düşünürken bazıları ise küçük düştüğünü hissediyor olabilir.
Öncelikle buradaki kavramı düzeltmekle işe başlayabiliriz. Affetmenin bize iyi geleceğine, yüklerimizi bir nebze olsun azaltabileceğine inanıyor isek belki de böyle olabilir diye düşünebiliriz.
Peki neden affedemiyoruz?
Belki duymuşsunuzdur, “Zeigarnik Etkisi” diye bir etki vardır.
Zeigarnik Etkisi: Kişilerin tamamlanmamış olayları, durum ve işleri tamamlananlara göre daha kolay hatırladıkları yönündedir. Yani sonlandırılmamış işler zihni meşgul ederken, bitirilen işler sonucu zihin meşguliyetten kurtulur.
Yaşadığımız olaylarda da böyledir. Bir kişi ile olan problemimizi çözümlemediğimiz zaman zihnimiz bununla meşgul olur ve yapılan yanlışları, hataları ve kırgınlıkları daha kolay hatırlar. Eğer sorunlarımızı yaşadığımız an içinde çözümlemeye çalışır isek ve o anda affedebilirsek, zihnimiz bununla meşgul olmaz ve yıllarca hem bedenimize hem de ruhumuza bir yük olarak binmez.
Başka insanları affederken, kendimizi suçladığımız ve canımızı yakan tüm anlardan dolayı kendimizi de affetmeli ve bu şekilde özgürleşmeliyiz. Affetmek, acıyı ve nefreti dindirir bizi özgür kılar. Sağlığımızı düzeltir.
Neler Yapabiliriz?
Kızgınlığı ifade etmeliyiz.Hatası olan kişiye bunu belli etmeli ve olayın üstünü kapatmak yerine uygun bir şekilde çözüm aramalıyız.
Suçlu hissetmeyi bırakmalıyız. Başımıza gelenlerden dolayı sorumlu olup olmadığımızı tartmalıyız. Bunu yapabilmek adına yaralanmış hissettiğimiz şeyin ne olduğuna bakmalıyız. Bu gururumuz mu, ünümüz mü
Kendimize zaman tanımalıyız. Olay çözülsün diye hemen affetmek ya da hiç affetmemek yerine doğru zamanı beklemeliyiz.
“Bize yanlış davrandığını düşündüğümüz bir kişiyi affetmeliyiz. Bunu hak ettikleri için değil, bu haksızlıklara karşılık vermeye devam etmeyecek kadar kendimizi sevdiğimiz için.”Miguel Ruiz
Konu ile ilgili bir kitap: Affetmek Üzerine- Edward M. Hallowell
Bir de şarkı: Please Forgive Me- Brayn Adams
