Akciğer kanseri erkeklerde görülen en sık kanser türüdür. Kadınlarda ise meme ve rahim kanserlerinden sonra 3. Sırada en sıklıkla görülür. Ancak kanserler içinde ölüm nedeni olarak hem kadınlarda, hem erkeklerde birinci sırada yer almaktadır. Akciğer kanserin başlıca nedeni sigaradır (%90). Bu risk sigara içme süresi, toplam içilen sigara adedi ve başlanma yaşına göre artabilir. Hiç sigara içmeyen kişilerde akciğer kanserine yakalanma riski %3 iken günde bir paket sigara içenlerde %61, 1-2 paket arasında içenlerde %217dır. Pasif sigara içmede tek başına akciğer kanserin en önemli ikinci risk faktörü olarak görülmektedir (1.2-1.3 kat). Ailede akciğer kanseri olması bu hastalığa yakalanma riskini arttırmaktadır. Örnek olarak ailede akciğer kanseri olan ve sigara içen bir kadında akciğer kanseri olma riski 30 kat arttığı gösterilmiştir.
Hastaların %90ında ileri evreye gelene kadar belirgin bir bulgu saptanmaz. İlk ve en çok görülen bulgu öksürük tür. Ancak sigara içen insanlarda az veya çok öksürük mevcuttur ve bu şikayet göz ardı edilerek ileri aşamalarda diğer belirtiler, kanlı balgam, göğüs te artan ağrı, kilo kaybı, iştahsızlık, halsizlik, gibi ortaya çıkıncaya kadar hekime başvurmazlar. Hastalığı erken evrede teşhis etmek çok önemlidir. Erken teşhiste tedavi olma oranı yüksektir. Buda hastalıktan kurtulma şansını vermektedir.
Erken evre akciğer kanseri hastalar mevcut olan tedavilerle;
* cerrahi,
* kemoterapi
* radyoterapi
ile %80 a varan uzun yaşam sürelerine sahip olabilirler. Geç dönemde teşhis konulan hastalarda bu tedavi seçenekleri başarısız olmaktadır. Yukarıda saydığımız nedenlerden dolayı sigara içen ve 35-40 yaşın üzerinde olan her bir bireyi muayeneden geçmesi çok önemlidir. Ayrıca düzenli takiplerde teşhis oranını yükselmektedir. Erken teşhis konulan hastalar yapılan erken müdahalelerle ve gereken ek onkolojik tedaviler ile tam iyileşme şansını yakalayabilirler.
Risk altında olan kişiler;
* aktif içiciler( sigara, puro, nargile),
* aile öyküsü olanlar,
* iş yerinde kimyasal maddelere maruz kalanlar,
düzenli sağlık kontrollerini ihmal etmeyerek gelişebilecek ancak tedavi olabilecek durumların erken tanısında sağlık kuruluşlarına başvurarak yardımcı olabilirler.
